Επιβεβαιώθηκαν τα προγνωστικά και πράγματι αναδείχθηκε στο μεγάλο νικητή της φετινής απονομής των βραβείων Όσκαρ η βρετανική ταινία ο «Λόγος του Βασιλιά», αποσπώντας 4 βραβεία. Ο Κυνόδοντας του Γ. Λάνθιμου, αν και έκλεψε τις εντυπώσεις, δεν έφυγε με το βραβείο ξενόγλωσσης ταινίας, το οποίο έλαβε η δανέζικη ταινία «In a Better World».
Αναλυτικότερα, τα βραβεία Όσκαρ:
- Καλύτερης ταινίας - "Ο Λόγος του Βασιλιά"
- Πρώτου Αντρικού Ρόλου - Κόλιν Φερθ- "Ο Λόγος του Βασιλιά"
- Πρώτου Γυναικείου Ρόλου - Νάταλι Πόρτμαν - "Μαύρος Κύκνος"
- Σκηνοθεσίας - Τομ Χούπερ - "Ο Λόγος του Βασιλιά"
- Δεύτερου Γυναικείου Ρόλου - Μελίσα Λίο - "The Fighter"
- Δεύτερου Αντρικού Ρόλου - Κρίστιαν Μπέιλ - "The Fighter"
- Διασκευασμένου Σεναρίου - Ααρον Σόρκιν - "The Social Network
- Πρωτότυπου Σεναρίου - Ντέιβιντ Σέιντλερ - "Ο Λόγος του Βασιλιά"
- Ξένόγλωσσης ταινίας- "In a Better World" (Δανία) - Κινουμένων Σχεδίων
- "Toy Story 3" - Τραγουδιού - "We Belong Together" από το "Toy Story 3"
- Μουσικής - "The Social Network"
- Μοντάζ - "The Social Network"
- Φωτογραφίας - "Inception"
- Ηχου - "Inception
- Επεξεργασίας Ηχου- "Inception"
- Οπτικών Εφέ - "Inception"
- Καλλιτεχνική Διεύθυνση
- "Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων"
- Κοστούμια - "Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων"
- Μακιγιαζ - "Ο Λυκάνθρωπος"
- Ντοκιμαντέρ - "Inside Job"
- Ντοκιμαντέρ μικρού Μήκους - "Strangers No More"
- Μικρού Μήκους - "God of Love"
- Κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους - "The Lost Thing"
ΠΗΓΗ:TVXS
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Ο «Μαύρος Kύκνος» σαρώνει τα ανεξάρτητα βραβεία
Tα Independent Spirits Awards, τα πλέον ανεξάρτητα βραβεία της βιομηχανίας, ήταν τα προ-τελευταία βραβεία της σεζόν, μόλις ένα εικοσιτετράωρο πριν τα Όσκαρ.Ο φτωχός γείτονας της μεγάλης απονομής ωστόσο δεν στερήθηκε λάμψης ή σταρ. Κι ενώ ο «Μαύρος Κύκνος» δύσκολα θα πετύχει την ίδια σαρωτική επίδοση απόψε το βράδυ, η Fox πρέπει να είναι πολύ ικανοποιημένη με το άτυπο κλείσιμο του φετινού κύκλου.
Η ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι κέρδισε τέσσερα βραβεία, μεταξύ των οποίων Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Ηθοποιού για την Νάταλι Πόρτμαν και Καλύτερης Φωτογραφίας για τον Μάθιου Λίμπατικ.
Το ίδιο στούντιο επίσης σημείωσε μία ακόμη μεγάλη νίκη με το -ξεχασμένο στα υπόλοιπα βραβεία- «Get Low», του Άρον Σνάιντερ, που πήρε το Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας.
Στα highlights η βράβευση του αυριανού παρουσιαστή των Όσκαρ, Τζέιμς Φράνκο, με το βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού αλλά και η νίκη του «Exit Through the Giftshop», του Μπάνκσι, με τον Mr. Brainwash, κεντρικό πρόσωπο του ντοκιμαντέρ, να παραλαμβάνει ο ίδιος το βραβείο για λογαριασμό του καλλιτέχνη. Φυσικά, οι ανεξάρτητοι δεν θα μπορούσαν να προσπεράσουν το «Στην Καρδιά του Χειμώνα», της Τζένιφερ Λόρενς, που κέρδισε και τα δύο βραβεία στις Β’ Ερμηνείες.
Ακολουθεί η πλήρης λίστα με τους νικήτές:
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ
“Μαύρος Κύκνος”
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Ντάρεν Αρονόφσκι
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Στούαρτ Μπλούμπεργκ και Λίσα Τσολοντένκο, “Τα Παιδιά Είναι Εντάξει”
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΩΤΗ ΤΑΙΝΙΑ
“Get Low”, Άρον Σνάιντερ
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΩΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Λένα Ντάναμ, “Tiny Furniture”
ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΖΟΝ ΚΑΣΑΒΕΤΗΣ
“Daddy Longlegs”, Μπένι Σάφντι, Τζος Σάφντι
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Ντέιλ Ντίκι, «Στην Καρδιά του Χειμώνα»
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Τζον Χοκς, «Στην Καρδιά του Χειμώνα»
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Νάταλι Πόρτμαν, «Μαύρος Κύκνος»
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Τζέιμς Φράνκο, “127 Ώρες”
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Μάθιου Λίμπατικ, »Μαύρος Κύκνος»
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΞΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ
«Ο Λόγος του Βασιλιά»
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
“Exit Through The Gift Shop”
ΒΡΑΒΕΙΟ ΡΟΜΠΕΡΤ ΑΛΤΜΑΝ
“Please Give”
Πηγή: e-go.gr
Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011
Ιρανικός θρίαμβος, ελληνοαλβανική διάκριση στο Βερολίνο
«Το άλογο του Τορίνου» του Μαγιάρου Μπέλα Ταρ, απέσπασε την Αργυρή Αρκτο, και ίσως αυτή να είναι η τελευταία ταινία του σπουδαίου σκηνοθέτη, καθώς έχει δηλώσει ότι θα αποσυρθεί οριστικά από το σινεμά.
Το βραβείο σκηνοθεσίας δόθηκε στο «Sleeping Sickness» του Ούλριχ Κέλερ, που διερευνά τις παραμέτρους της ανθρωπιστικής βοήθειας του Δυτικού κόσμου στην Αφρική, το βραβείο σεναρίου κατέληξε στο «The Forgiveness of Blood» του σκηνοθέτη της «Κεχαριτωμένης Μαρίας», Τζόσουα Μάρστον, ενώ η Χρυσή Άρκτος Καλύτερης Μικρού Μήκους ταινίας πήγε στο 30άλεπτο «Night Fishing» του γνωστού μας από το «Oldboy» Παρκ Τσαν Γουκ, ένα φιλμ το οποίο γυρίστηκε αποκλειστικά με τη χρήση iphones.
Η Αργυρή Αρκτος ιδιαίτερου καλλιτεχνικού επιτεύγματος μοιράστηκε σε δύο συντελεστές της ίδιας ταινίας, στο «Βραβείο» («The prize») της Πόλα Μάρκοβιτς, στον διευθυντή φωτογραφίας Βόιτσεκ Σταρόν και την Μπάρμπαρα Ενρίκεζ, που υπέγραψε την καλλιτεχνική διεύθυνσή της.
Τέλος, από τις «δικές» μας συμμετοχές στο φετινό φεστιβάλ, η ελληνοαλβανική «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι κέρδισε το βραβείο C.I.C.A.E (Confédération Internationale des Cinémas d’Art et d’Essai) της διεθνούς ένωσης αιθουσαρχών τέχνης. Ο Μπουγιάρ Αλιμάνι, που εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, στο θέατρο και τον κινηματογράφο, γύρισε μια ταινία για τις δύσκολες σχέσεις μεταξύ συζύγων, όταν ο ένας από τους δύο βρίσκεται στη φυλακή... Η "Αμνηστία" είναι μια συμπαραγωγή Αλβανίας- Ελλάδας - Γαλλίας γυρισμένη στα αλβανικά και με αλβανούς ηθοποιούς (Λούλι Μπίτρι, Καραφίλ Σένα).
Όπως λέει ο ίδιος ο Μπουγιάρ Αλιμάνι, που έχει γράψει και το σενάριο, "Οι ήρωες προέρχονται από το βαθύ περιθώριο της πατρίδας μου, εκεί όπου οι άνθρωποι αγαπούν, πονάνε, ταξιδεύουν. Η γυναίκα προσπαθεί να αναγεννηθεί μέσα από τον έρωτα και ο άντρας να βρει τον χαμένο του εαυτό. Αναζητούν καθαρές σταγόνες σε μια λάσπη ζωής που τους πνίγει. Η παλιά Αλβανία συγκρούεται με την καινούργια. Το ηθικό παλεύει με το πάθος και το τίμημα είναι βαρύ. Όλα αυτά σε μια Αλβανία η οποία προσπαθεί να βρει το πρόσωπο της στον δρόμο προς την Ευρώπη".
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
Όσκαρ με ελληνικό «άρωμα»
- Το «Ποτέ την Κυριακή» χαρίζει στον Μάνο Χατζιδάκι το Όσκαρ μουσικής (Φωτογραφία: ΑΠΕ )
- Η εξαιρετική Κατίνα Παξινού ανεβαίνει στην σκηνή του Chinese Theatre για να παραλάβει το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της ως Ισπανίδας Πιλάρ, στην κινηματογραφική μεταφορά του Για ποιον χτυπάει η καμπάνα του Έρνεστ Χεμινγουέι. Είναι το πρώτο Όσκαρ με ελληνικό χρώμα.
- Μάνος Χατζιδάκις: ο μεγάλος συνθέτης κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού για την ταινία Ποτέ την Κυριακή (1960). Παρά το γεγονός ότι έχει γράψει μουσική και για άλλες ταινίες, αυτή ήταν η μοναδική υποψηφιότητα του –και η μοναδική νίκη του.
- Βασίλης Φωτόπουλος: Το 1965 κέρδισε το Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης-σκηνικών για τον Ζορμπά. Ο ίδιος υποστήριξε ότι του «έκλεψαν» ένα δεύτερο Όσκαρ, εκείνο για την ταινία Αμέρικα-Αμέρικα, όταν ο Ελιά Καζάν επέλεξε να αφαιρέσει το όνομα του από τους τίτλους και να αφήσει μόνο εκείνο του Τζιν Κάλαχαν, ο οποίος τελικά έλαβε και το χρυσό αγαλματάκι. Η αιτία; Ο Καζάν φέρεται να είπε στον Β.Φωτόπουλο: «Ποιος θα πιστέψει πως αυτά τα σκηνικά έχουν δημιουργηθεί από έναν νεαρό Έλληνα;»
- Τα κοστούμια του Μεγάλου Γκάτσμπι είχαν προσελκύσει τα βλέμματα όχι μόνο του κοινού, αλλά και της Ακαδημίας. Το χρυσό αγαλματάκι είναι γεγονός για την Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ. Αυτό το 1975. Η «μοδίστρα» από τη Θεσσαλονίκη που έφτασε στο Χόλιγουντ είχε συνολικά τρεις υποψηφιότητες. Οι άλλες δύο ήταν για το Ποτέ την Κυριακή (1960) και για την Φαίδρα (1962).
- Εν έτει 1982 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κερδίζει το Όσκαρ μουσικής για το επικό σάουντρακ των Δρόμων της Φωτιάς. Το βασικό θέμα της ταινίας έχει από τότε «ντύσει» πολλές μεγάλες αθλητικές οργανώσεις. Ο συνθέτης έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 30 ταινίες (ανάμεσα τους και το Blade Runner του Ρίντλεϊ Σκοτ).
- Το 1983, ο Κώστας Γαβράς κερδίζει το Όσκαρ για το σενάριο του Αγνοούμενου. Αρκετά χρόνια νωρίτερα (το 1970) ήταν υποψήφιος για τη σκηνοθεσία και το σενάριο του Ζ (τα βασικά βραβεία εκείνο το βράδυ κατέκτησε ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου).
- Η Μελίνα Μερκούρη βρέθηκε το 1961 υποψήφια για το Όσκαρ Α΄ γυναικείου Ρόλου για το Ποτέ την Κυριακή
- Ο σύζυγος της Ζυλ Ντασέν ήταν υποψήφιος για το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας
- Ο Μιχάλης Κακογιάννης συγκέντρωσε τρεις υποψηφιότητες για τον Ζορμπά το 1965 (ταινίας, σκηνοθεσία και σεναρίου), μία καλύτερης ξένης ταινίας για την Ηλέκτρα το 1963 και άλλη μία για την Ιφιγένεια το 1968.
- Δύο φορές βρέθηκαν ταινίες του Βασίλη Γεωργιάδη στην πεντάδα της καλύτερης ξένης ταινίας. Η πρώτη το 1964 για Τα κόκκινα φανάρια και η δεύτερη το 1966 για Το χώμα βάφτηκε κόκκινο.
Πολλοί είναι οι υποψήφιοι με ελληνική καταγωγή, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς διεκδικήσει Όσκαρ.
Ανάμεσα στους πιο γνωστούς είναι οι:
- Ελιά Καζάν (υποψήφιος για επτά βραβεία, έχει στην κατοχή του τρία –ανάμεσα στα οποία και ένα τιμητικό για το σύνολο της καριέρας του)
- Ο Τζορτζ Τσακίρης κερδίζει Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου για το West Side Story
- Πέντε υποψηφιότητες έχει ο Ντιν Ταβουλάρις και ένα Όσκαρ (εκείνο της καλλιτεχνικής διεύθυνσης και των σκηνικών για το δεύτερο μέρος του Νονού- 1974).
- Ο Τζον Κασσαβέτης υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ Β΄Ανδρικού ρόλου για την ταινία Και οι 12 ήταν καθάρματα (1967), πρωτότυπου σεναρίου για τα Πρόσωπα (1968) και σκηνοθεσίας για το Μια γυναίκα εξομολογείται (1974)
- Η Ολυμπία Δουκάκη κερδίζει Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για το Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού, 1987
- Ο Αλεξάντερ Πέιν κερδίζει βραβείο για το διασκευασμένο σενάριο του Πλαγίως, το 2005
- Το 2010 το The Cove του Λούη Ψυχογιός, κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο στην κατηγορία ντοκιμαντέρ.
Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011
Στον Ασγκάρ Φαρχαντί η «Χρυσή Άρκτος» του Βερολίνου
Η ιρανική δραματική ταινία «Ναντέρ και Σιμίν, ένας χωρισμός» του Ασγκάρ Φαρχαντί, επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά, κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου. Υπενθυμίζεται ότι το Ιράν είχε απαγορεύσει στον σκηνοθέτη να γυρίσει την ταινία λόγω επικριτικών του δηλώσεων κατά της ηγεσίας της χώρας.Η ταινία περιγράφει έναν γάμο που βρίσκεται σε κρίση, αναφερόμενη στις διαταξικές διαφορές που εξακολουθούν να ισχύουν στο Ιράν, στο θρησκευτικό συντηρητισμό και στο δικαστικό σύστημα.
«Αργυρή Άρκτο» για την καλύτερη σκηνοθεσία κέρδισε ο γερμανός Ούλριχ Κόλερ για την ταινία «Κοιμώμενη Ασθένεια», ενώ ο ούγγρος σκηνοθέτης Μπέλα Ταρ κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για την ταινία του «Το Αλογο του Τορίνο». «Αργυρή Αρκτο» για τον καλύτερο γυναικείο ρόλο κέρδισαν οι πρωταγωνίστριες της ταινίας «Ναντέρ και Σιμίν, ένας χωρισμός», ενώ το αντίστοιχο βραβείο για τον καλύτερο ανδρικό ρόλο οι άνδρες πρωταγωνιστές της ίδιας ταινίας.
Με Αργυρή Αρκτο Καλλιτεχνικής Συμβολής τιμήθηκε ο κινηματογραφιστής Βόγιετς Στάρον για την ταινία «Το Βραβείο» και η παραγωγός Μπάρμπαρα Ενρίκες για την ίδια ταινία. «Αργυρή Αρκτο» καλύτερου σεναρίου κέρδισε η ταινία «Η Αφεση του Αίματος» των Τζόσουα Μάρστον και Ανταμιόν Μουρατάι.
Βραβείο καινοτομίας Alfred-Bauer απονεμήθηκε στην ταινία «Αν όχι εμείς, ποιοί» του Αντρες Φάιλ, ενώ βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους στο «Πάνω στον Πάγο» του Αντριου Οκπεάνα Μακλίν.
ΠΗΓΗ: TVXS
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
Το Σάββατο η απονομή της Χρυσής Άρκτου στο Βερολίνο - Φαβορί δύο ταινίες
Ποιες διεκδικούν βραβείο
- Η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Ιζαμπέλα Ροσελίνι (Φωτογραφία: ΑΠΕ )
Κι ενώ ο Ούγγρος σκηνοθέτης καταπιάνεται με την ιστορία ενός ετοιμοθάνατου αλόγου, ο Ιρανός δημιουργός διηγείται την ιστορία ενός διαζυγίου ενός ζευγαριού στο Ιράν. Παράλληλα, όμως, μιλά και για μια σειρά άλλων ζητημάτων, όπως τις ταξικές συγκρούσεις και τη θέση της γυναίκας στο Ιράν.
Το Σάββατο είναι η ημέρα της απονομής των βραβείων και θεωρείται πιθανών η κριτική επιτροπή, με πρόεδρο την ηθοποιό Ιζαμπέλα Ροσελίνι, να επιλέξει μία από τις δύο παραπάνω ταινίες. Στα φαβορί για ένα από τα βραβεία του Φεστιβάλ είναι και η γερμανική Αν όχι εμείς, ποιός; του Αντρες Βίελ.
Σήμερα, Παρασκευή, τελευταία ημέρα του διαγωνιστικού τμήματος της Μπερλινάλε προβάλλεται το Forgiveness of Blood, με φόντο μια βεντέτα στη σύγχρονη Αλβανία.
Σκηνοθέτης της ταινίας ο Αμερικανός Τζόσουα Μάρστον, δημιουργός του εξαιρετικού Maria, Full of Grace.
Εκείνο που ενδιαφέρει τον Τζ.Μάρστον στην ταινία του, δεν είναι τόσο η σύγκρουση ανάμεσα στις δυο αντιμαχόμενες πλευρές, όσο η επίδραση της βεντέτας στα μικρά παιδιά μιας οικογένειας.
Ο Τζ.Μάρστον ταξίδεψε, μαζί με τον συν-σεναριογράφο του Ανταμιόν Μουρατάι, σε διάφορα μέρη της Αλβανίας, όπως ανάφερε στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας, μιλώντας «με διάφορα πρόσωπα και μαζεύοντας υλικό γιατί, η έρευνα για μένα είναι συχνά το πιο γοητευτικό στοιχείο μιας ταινίας. Γιατί τότε όλα είναι καινούρια και όλα έχουν ενδιαφέρον. Κι εγώ τα μαζεύω για να τα συνδέσω, όπως ακριβώς σ' ένα παζλ.»
Οι Έλληνες του... Βερολίνου
Αξίζει να σημειωθεί ότι στη φετινή Μπερλινάλε προβλήθηκαν τρεις ελληνικές ταινίες.
Το Wasted Youth των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Γιαν Φόγκελ προβλήθηκε στην Αγορά της Μπερλινάλε. Οι δύο δημιουργοί φτιάχνουν ένα πορτρέτο της Αθήνας. Καλοκαίρι στην πόλη, ένας έφηβος skateboarder ξεκινά για μία συνηθισμένη μέρα με τους φίλους του. Ένας μεσήλικας προσπαθεί σκληρά για την επιβίωση της οικογένειάς του, με μία δουλειά την οποία απεχθάνεται και με έναν επικείμενο νευρικό κλονισμό.
Η Αμνηστία του Μπουγιάρ Αλιμάνι (με Έλληνα παραγωγό τον Θάνο Αναστόπουλο) παρακολουθεί την ιστορία δύο ανθρώπων που γνωρίζονται και ερωτεύονται όταν επισκέπτονται τους συζύγους τους στη φυλακή.
Τέλος, η ταινία Man At Sea του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, έκανε και αυτή πρεμιέρα στο Φεστιβάλ. Η ιστορία παρακολουθεί έναν καπετάνιο (Αντώνη Καρυστινό) που συλλέγει από τη θάλασσα παράνομους μετανάστες. Οι συνέπειες που θα ακολουθήσουν θα είναι τραγικές.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΠΗΓΗ: IN.GR
Προ των πυλών, το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης!
Στο προοίμιο της άνοιξης θα ξεκινήσει το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο θα πραγματοποιηθεί φέτος από τις 11 μέχρι τις 20 Μαρτίου, με ποικίλα αφιερώματα να εμπλουτίζουν το πρόγραμμά του και με αξιόλογους ντοκιμαντερίστες να δίνουν το παρών. Εκφάνσεις της ζωής και της κοινωνίας απεικονίζονται αβίαστα στον κινηματογράφο του πραγματικού, μέσα από τα μάτια των δημιουργών τους.Αφιέρωμα «Έτσι είμαι-Ανατρέποντας προκαταλήψεις»
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει 30 ταινίες τεκμηρίωσης, οι οποίες αποστασιοποιούνται από τα συνήθη - «κλινικής» φύσης - ντοκιμαντέρ και ημερίδα, με τη συμμετοχή σκηνοθετών, εκπροσώπων συλλόγων και ειδικών, με θέμα τον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων με αναπτυξιακά και διανοητικά προβλήματα, την ενσωμάτωση τους στην κοινωνία και τις προκαταλήψεις.
Ενδεικτική παρουσίαση ταινιών
Μια απρόσμενα χιουμοριστική, εκ των έσω ματιά στον αυτισμό, είναι το ντοκιμαντέρ «Neurotypical" του Άνταμ Λάρσεν σε παγκόσμια πρεμιέρα, το οποίο εξερευνά τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των όρων «φυσιολογικοί» και «αυτιστικοί», από τη σκοπιά των δεύτερων, στους οποίους δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέσα από την καθημερινότητά τους, ο σκηνοθέτης αμφισβητεί ανοιχτά τα κοινωνικά πρότυπα «κανονικότητας», πράττοντας έτσι το αυτονόητο: να διευρύνει τα – παρεξηγημένα εδώ - σύνορα της έννοιας «άνθρωπος».
Η ταινία «Her name is Sabine”, σκηνοθετικό ντεμπούτο της ηθοποιού Σαντρίν Μπονέρ, συνιστά ένα προσωπικό δοκίμιο-μαρτυρία, αλλά και μια καταγγελία για την έλλειψη συνεπούς και κατάλληλης περίθαλψης των ατόμων με διανοητικά προβλήματα. Η δημιουργός συνθέτει το πορτρέτο της αδελφής της, Σαμπίν, η οποία έπειτα από μια τραγική, πενταετή παραμονή σε ψυχιατρική κλινική όπου δεν διαγνώστηκε έγκαιρα ο αυτισμός της, κατέληξε να γίνει μια σκιά του εαυτού της. Η ταινία τιμήθηκε με βραβείο Fipresci στο φεστιβάλ Κανών του 2007.
Μουσική η θεραπευτική
Η θεραπευτική, απελευθερωτική δύναμη της μουσικής βρίσκεται στο επίκεντρο της πολυβραβευμένης, ποιητικής ταινίας «In the garden of sounds” του Νίκολα Μπελούτσι. Ήρωας, ο τυφλός Ελβετός μουσικός Βόλφγκανγκ Φάσερ, ο οποίος μέσα από τη μουσικοθεραπεία βοηθά παιδιά με δυσλειτουργίες.
Μια διαφορετική μπάντα κλέβει την παράσταση στο ντοκιμαντέρ «For once in my life” των Τζιμ Μπίγκαμ και Μαρκ Μούρμαν. Πρόκειται για το 28μελές σύνολο The Spirit of Goodwill Band, που αποτελείται από τραγουδιστές και μουσικούς με διάφορες νοητικές δυσλειτουργίες, πολλοί από τους οποίους έχουν χαρακτηριστεί ως μουσικές ιδιοφυίες. Ένα αισιόδοξο ντοκιμαντέρ που αποδεικνύει ότι τα στερεότυπα και τα προγνωστικά υπάρχουν για να καταρρίπτονται.
Ελληνικές Ταινίες του αφιερώματος
Στο ντοκιμαντέρ «Παράσταση» του Νίκου Αλευρά, ο δημιουργός κινηματογραφεί την θεατρική παράσταση των παιδιών του Ειδικού Σχολείου Νέας Πεντέλης και σκιαγραφεί έναν εντελώς ξεχωριστό ανθρώπινο μικρόκοσμο.
Οι σκηνοθέτες Βάλερυ Κοντάκος και Γιάννης Μισουρίδης στην ταινία «Μαθήματα-Παθήματα: Γκρίζα περιοχή – ειδικές ανάγκες» θέτουν σοβαρούς προβληματισμούς για την αξιοπρεπή διαβίωση των ατόμων με νοητική στέρηση, και εν προκειμένω του έφηβου Δημήτρη, ο οποίος λόγω ελλείψεων σε υποδομές και εξειδικευμένα προγράμματα, βρίσκεται σε μια «γκρίζα περιοχή» εκπαιδευτικής υποβάθμισης, όπως όλοι οι μαθητές με ειδικές ανάγκες.
Αφιερώματα σε Δημιουργούς
Το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αναδεικνύει δυο κινηματογραφιστές με σημαντική συμβολή στο είδος του ντοκιμαντέρ, την Τσέχα δημιουργό Έλενα Τρεστίκοβα, καθώς και τον πολυβραβευμένο Ουκρανό ντοκιμαντερίστα Σεργκέι Λοζνίτσα.
Έλενα Τρεστίκοβα: «Στοιχηματίζω στις αβεβαιότητες»
Συγκλονιστικές, αφηγήσεις που ξεπερνούν κάθε μυθοπλασία, με πρωταγωνίστριες γυναίκες που έπεσαν «θύματα» της Ιστορίας, ξετυλίγονται στα ντοκιμαντέρ “Hitler, Stalin & I” (2001), “My lucky star” (2004) και “Sweet century” (1997). Στρατόπεδα συγκέντρωσης, πολιτικές διώξεις, ζωές που νίκησαν το θάνατο και ανθρώπινες οδύσσειες με οικουμενική διάσταση, ζωντανεύουν μέσα από τα λεγόμενα χαρισματικών προσωπικοτήτων με απερίγραπτο θάρρος.
Ξεχωριστή θέση στη φιλμογραφία της κατέχει μια άτυπη τριλογία με πρωταγωνιστές ανθρώπους που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Πρόκειται για τα βραβευμένα ντοκιμαντέρ “Marcela” (2007), “Rene” (2008) και “Katka” (2010). Η Τρεστίκοβα κινηματογράφησε τη ζωή της Μαρσέλα, μιας τραγικής φιγούρας, κινητοποιώντας απλούς πολίτες να τη στηρίξουν τόσο ηθικά, όσο και υλικά. Στην περίπτωση του Ρενέ, ο φακός της δημιουργού θέτει υπό εικοσαετή «επίβλεψη» έναν κακοποιό που μπαινοβγαίνει στις φυλακές από 17 ετών και στις αρχές του ’90 ο Ρενέ διέρρηξε το σπίτι της σκηνοθέτιδας. Τέλος, η Κάτκα, μια ηρωινομανής που πασχίζει να απεξαρτηθεί και να ζήσει φυσιολογικά, γίνεται αντικείμενο παρατήρησης της Τρεστίκοβα για ένα διάστημα 14 ετών, ως μια γνήσια ηρωίδα με αξιοθαύμαστη συναισθηματική ένταση.
Σεργκέι Λοζνίτσα: «Το σινεμά μας επιστρέφει το χαμένο χρόνο, τα πρόσωπα των ανθρώπων, γεγονότα και τοπία»
Η απουσία αφηγητή, η δυναμική των χαρακτήρων, η αισθητική αρτιότητα είναι έντονα στο έργο του Λοζνίτσα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα πολυβραβευμένα ντοκιμαντέρ του, “Revue” (2008), ένα κολάζ προπαγανδιστικού αρχειακού υλικού του ’50 και του ’60 στην ΕΣΣΔ και “Blockade” (2005), μια σύνθεση ξαναμονταρισμένου αρχειακού υλικού για την Πολιορκία του Λένινγκραντ.
Στο “Northern Light” (2008), η κάμερα του Λοζνίτσα ταξιδεύει χιλιάδες χιλιόμετρα έξω απ’ την Αγία Πετρούπολη, σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό, στη Ρωσία των ατελείωτων δασών και καλλιεργειών πατάτας. Εκεί όπου ο χρόνος μοιάζει να σταματά και τα κυρίαρχα φαινόμενα της φύσης επηρεάζουν άμεσα τις ζωές των ανθρώπων.
ΠΗΓΗ: TVXS
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)